Zamek i park Oranienbaum

Henriette Catharina (1637-1708), żona księcia Johanna Georga II z Anhalt-Dessau (1627-1693), zleciła budowę przestronnego kompleksu pałacowego jako swojej letniej rezydencji od 1683 roku. Księżniczka, która pochodziła z rodu Orange-Nassau, nie tylko nadała temu miejscu nazwę związaną z jej rodziną, ale także nadała zamkowi holenderski charakter. W znacznym stopniu przyczynił się do tego mistrz budowlany Cornelis Ryckwaert, który pochodził z ojczyzny księżniczki.

Letnia jadalnia, pokój ze skórzanymi gobelinami i pokój z kryształami lustrzanymi, między innymi, świadczą o bogatej dekoracji wnętrz z cennymi skórzanymi gobelinami, fajansami i obrazami. Godna polecenia jest również wystawa poświęcona historii łowiectwa w Anhalt. Zwiedzający będą zaskoczeni niezwykłą prezentacją produkcji tytoniu w Oranienbaum, która została zainicjowana przez Henriette Catharinę w TabakCollegium.

Prawnuk księżniczki, Leopold III Friedrich Franz von Anhalt-Dessau (1740-1817), również odcisnął swoje piętno na Oranienbaum. Przebudował on wiele pomieszczeń w domu w stylu chińskim, a także włączył barokowe ogrody do upiększania Królestwa Ogrodów. Przekształcił dawny barokowy ogród na wyspie w jedyny angielsko-chiński ogród z XVIII wieku, który w dużej mierze zachował się do dziś. Pagoda, herbaciarnia i kilka łukowatych mostów stanowią tu akcenty architektoniczne. Od 1812 r. na południowym skraju parku zbudowano jedną z najdłuższych oranżerii w Europie, która od tamtej pory jest wykorzystywana do przechowywania bogatych zasobów roślin cytrusowych.